Whiplash modeverschijnsel?

[Jan]

Hoe whiplash in de mode kwam
Recent schreef de heer Dr. Renckens een bijzonder leesbaar proefschrift waarin hij overtuigend beschrijft dat geneeskundigen regelmatig op een dwaalspoor wandelen. Dr. Renckens is daarnaast van mening dat er diverse modeziektes bestaan. Hij noemt daarbij ook  het post-whiplash-syndroom.


De heer Renckens bevindt zich in Hooggeleerd gezelschap: Eerder ging de Utrechtse psychiater en medisch adviseur voor verzekeraars Professor Koerselman hem voor, en ook in Groningen heeft de Hooggeleerde heer (je bent pas iemand als je ziek bent) Buunk de publiciteit gezocht door een aantal ziektes te benoemen als modeziekte. Is dat nu terecht als het over het whiplashletsel gaat?


Het betoog is populair, vooral bij verzekeraars, maar echt overtuigend komt het op mij niet over. Er zijn aan het ontstaan van de “whiplashepidemie” wel degelijk een aantal feitelijk wijzigingen vooraf gegaan. Wijzigingen die maken dat de impact van het typische whiplash ongeval, de achteraanrijding, anders is geworden:



1. De Gordel
Zo ontstond de verplichting om gordels te dragen. Dit zorgde ervoor dat mensen na een achteraanrijding niet langer door de voorruit, tegen het dashboard of tegen het stuur werden gekatapulteerd. De betrokkenen konden het verhaal navertellen. Waar men eerder aanzienlijk ernstiger letsel opliep, kwam men er nu vanaf met “maar” een whiplash.



2. De Hoofdsteun
Tevens ontstond  rond 1980 de gewoonte om auto’s uit te rusten met een hoofdsteun. Zeker in de beginjaren met een hoofdsteun die amper af te stellen was. Het gevolg hiervan was dat het aangrijpingspunt van de “zweepslag” veranderde. Kreeg men voorheen een klap in de rug;  nu kreeg men een klap in de nek.  Waar voorheen vele rug- en nekwervels de achterwaartse kracht konden opvangen waren daarvoor nu nog slechts de bovenste 2 á 3 beschikbaar.

In de in verzekeraarkringen populaire geschriften leest men met regelmaat dat een whiplash bij lage snelheden niet kan optreden, omdat er bij de botsautootjes op de kermis ook geen letsel optreedt. Naast het feit dat er zelden iemand van boven de 40 in een botsautootje wordt gesignaleerd is het feit dat de botsautootjes geen hoofdsteun hebben daarvoor verantwoordelijk.



3. De Hatchback
Dan begon rond 1980 de opmars van de kleine hatchbackauto. Deze auto’s kenmerken zich door een relatief stijve constructie van de achterkant van de auto. De achterpassagiers zitten immers maar een paar decimeter voor de achterzijde van de auto. De kreukelzone verviel volledig bij auto’s als de Fiat Panda, de Volkswagen Golf of de Renault 5.





4. De Tweede Auto
Ook het gebruik van de auto wijzigde. In 1975 werden de auto’s vooral gebruikt door de hoofdkostwinner van het gezin. Autorijden was een mannelijk privilege. Dit is in de jaren nadien drastisch gewijzigd, mede als gevolg van het de introductie van de tweede auto. Naast de grote auto, waarin nog steeds vooral mannen worden gesignaleerd, ontstond het gebruik om het gezin te verrijken met een tweede, kleinere auto, waarin men vaker vrouwen signaleert. De inzittenden zijn dan om een tweetal redenen kwetsbaarder. Allereerst omdat een lichte auto veel harder wordt versneld, met als gevolg een hogere geweldsinwerking op de nek, en ten tweede omdat een vrouwelijke inzittende over het algemeen een kwetsbaarder, want dunnere, nek heeft.



5. Het Stoplicht
Tenslotte wijzigde ook de inrichting van het wegennet. In 1975 bestond er amper een stoplicht. Zonder stoplicht ontstaat er uiteraard ook geen “stoplichtziekte”.



6. De File
Helemaal tot slot van dit niet uitputtend bedoelde overzicht: Ook de hoeveelheid auto’s wijzigde. Het is drukker op de weg. Eind jaren 60 leerde Nederland de file kennen. Men kan niet van achteren aangereden worden in een file indien er geen file staat.

Al deze reden zijn er voor verantwoordelijk dat vanaf het eind van de jaren 80 indringend aandacht werd gevraagd voor het  fenomeen whiplash. Het fenomeen kwam “in de mode”, omdat zoveel mensen door een achteraanrijding letsel opliepen. Voeg daar dan nog bij dat de medische sector geen enkel antwoord had voor de persisterende pijnklachten, en zelfs volstrekt verkeerde behandelingen adviseerde, en het beeld is compleet. Het is dan wat onheus om voor de oorzaken van de stijging van de whiplash-claims te verwijzen naar op geld beluste advocaten.  Dat de medische wereld geen antwoord heeft voor whiplash-patiënten is toch de advocaten niet te verwijten. De patiënten leiden grote schade en dáárom schakelen ze advocaten in.


De medische wetenschap is een jonge wetenschap. Het is pas zo´n honderd jaar geleden dat de ergste onzin uit de spreekkamer van de huisarts  verdween. Ook de huidige medische technieken zullen over 100 jaar uiterst gebrekkig blijken. Zo is bijvoorbeeld nog steeds niet duidelijk hoe een duif zijn richting bepaalt, maar dat betekent toch niet dat een duif bij gebrek aan “medisch objectiveerbare afwijkingen” zijn richting niet kán bepalen.


Niemand zou in ernst mogen beweren dat whiplash nooit een  psychische component heeft. Ieder letsel heeft een psychische component, en vaak is de psychische component zelfs de enige component die zinvol te behandelen is. Soms is het zo moeilijk om de gevolgen van een ongeval te verwerken dat hulp zinvol is,  maar iedere arts, psychiater, fysiotherapeut of neuro-linguistisch programmeur die beweert dat whiplash alleen maar “tussen de oren zit” verkoopt u onzin.

[Hartman]

\'Censuur in Nederland
Databank over (de verborgen agenda van) advocatuur, kinderbescherming, rechterlijke macht en politiek

 

Whiplash, je ziekte wordt niet door de overheid erkend dus die zeggen zoek het maar uit, en de verzekering bedrijven scharen zich achter de beslissing van het U.W.V. Dus niemand neemt echt aansprakelijkheid en het slachtoffer heeft dus een heel groot probleem in de toekomst. De cirkel is rond.

 

 

Geachte heer J. Hop,  

In werktijd bij mijn nieuwe werkgever in 2003, ik werkte opdat moment daar ongeveer 3 jaar overigens met heel veel plezier werd ik aangereden door een vrouwelijke automobilist die met hoge snelheid op mijn auto inreed. Ik stond in een file op weg naar de zaak ik had namelijk een rijopdracht gekregen, diagnose een whiplash met alle ellende van dien tot op de dag van vandaag.

Ik kreeg allerlei gezondheids problemen en ik kon en kan nog steeds niet normaal functioneren. Ik ging een paar weken na het ongeluk ziek naar huis. Ik bleef in de daar op volgende 7 maanden in het begin vaak dagen achter elkaar thuis, en besloot in overleg met de bedrijfsarts een paar halve dagen per week te werken en als het niet goed ging op het werk, ik dan eerder mocht stoppen met de werkzaamheden. Mijn gezondheid stond mij enorm in de weg maar ik had heel veel plezier in mijn werk dus ik deed er alles aan om zoveel mogelijk te doen.  

Dan gebeurt het volgende, de bedrijfsarts vertelde tijdens een spreekuur tegen mij dat ik binnenkort gekeurd ga worden door het U.W.V., er waren inmiddels ongeveer 7 maanden verstreken en naar 8 maanden van ziektewet zou volgens de bedrijfsarts het U.W.V. aankloppen. Ik vertelde hem dat ik niet in de WAO wil belanden waarop hij zegt dan zeg ik nu dat je weer voor de volle 100% aan het werk kan.  

Ik ben aan het werk gegaan en probeerde mijn werkzaamheden vol te houden de daar op volgende helen dagen, maar het ging niet goed. Helen dagen werken ging gewoon niet. Ik herstelde van een dag werken thuis niet genoeg van de pijn en vermoeidheid om de volgende dag (uitgerust) te beginnen. Een week later, kreeg ik te horen dat de werkgever ontslag voor mij ging aanvragen op grond van reorganisatie. Ik heb mij kort daarna ziek gemeld.  

Ik moet er nog even bij vertellen dat ik al zo een 5 maanden bij een instituut liep met doel om mijn belastbaarheid te verbeteren zodat ik mogelijk voor 100% mijn werk, in de toekomst weer kon oppakken. Mijn belastbaarheid was inmiddels wel iets beter geworden maar ik merkte met hele dagen werken dat wat ik had opgebouwd aan spierkracht en (fitheid), het weer aan het afbreken was. Acht uren werken werd ook met klem afgeraden door het instituut.  

Ik ben toentertijd door de bedrijfsarts naar dat instituut gestuurd, om aan mijn gezondheid te werken. Later kwam het instituut met de rekening aan bij mijn baas en die vertelde dat hun de kosten van de reintergratie en de gemaakte kosten bij het instituut niet wilden betalen omdat ze ontslag voor mij gingen aanvragen. Mijn ex-werkgever heeft door deze gang van zaken de wet poortwachter aan zijn laars gelapt en heeft geweigerd om mij verder te reintergreren. Ook stopte het instituut met verdere behandelingen.  

Die ontslagzaak kwam voor, en mijn advocaat won die zaak. Er kwam daar opvolgend een hoger beroepzaak en die rechter luisterde niet naar het pleidooi van mijn advocaat en wuifde de beslissing van de eerste uitspraak van de rechter van de hand en ik werd ontslagen. Dat ik een ongeluk had opgelopen in werktijd kon haar niet zoveel schelen, en dat er niet volgens de voorgeschreven wet gereintergreerd was door mijn werkgever deerde haar ook niet, ik was verbijsterd.  

Er was nog een probleem dat ik tegen had, want mijn ex-werkgever kocht failliete bedrijven, en bedrijven die in moeilijkheden verkeerde op toentertijd, en ontsloeg daar opvolgend na verloop van tijd die werknemers dan. En het laatste bedrijf dat hij kocht voegde hij op een bepaald ogenblik samen dus kregen wij op onze afdeling een medewerker van dat ander bedrijf en die anderen nieuwe medewerkers die werden verdeeld op verschillende andere afdelingen maar waren officieel nog niet in dienst genomen bij het bedrijf waar ik werkte. Later werden ook veel van die nieuwe medewerker ontslagen.

Ik moest ook het veld ruimen omdat ik korter bij mijn ex-werkgever in dienst was dan die andere werknemer van het opgekochte bedrijf die bij ons op de afdeling kwam werken. Dat vond de rechter een goed argument.  

In de tussen liggende tijd voor dat die rechtzaak nog moest beginnen heb ik ook contact opgenomen met het U.W.V en heb verteld wat er aan de hand was, hun wisten van niets, het bleek dat mijn werkgever mij niet had ziek gemeld. Vervolgens heb ik toen een rapport aangevraagd bij het U.W.V. kosten ongeveer toen € 14,50 en ingevuld met klachten over mijn werkgever. Het U.W.V. heeft daar op gereageerd en schrijft het volgende in een brief, dat mijn werkgever zich niet aan de regels heeft gehouden.

Het U.W.V. heeft verder geen actie ondernomen. Na het ontslag heb ik contact opgenomen met het U.W.V. en je komt dan uiteindelijk in hun bureaucratische molen terecht. Dan krijg je te maken met het U.W.V. Keuringsbeleid. De keuringsarts?? komt in beeld, je overhandigd haar je medisch dossier op haar spreekuur wat ze meteen in de prullenbak gooit, (het medisch dossier vertelde onderanderen dat ik niet langer dan drie halve dagen moest werken verlopig althans, anders zou het ten kosten gaan van mijn opgebouwde belastbaarheid).

Begint ze met de keuring??, ik moest omhoog? omlaag? en naar links? en naar rechts? kijken, en er werd onder mijn knie met een hamertje getikt conclusie goed gekeurd volgens de arts, en de mondelinge reactie van de keuringsarts was, pakt u uw leven toch weer op vergeet die whiplash, je gaat door de grond door zo een uitspraak je hebt heel veel ellende door die whiplash en ze stuurt je gewoon weg. Je ziekte wordt niet erkend.  

Artsen hebben een eed afgelegd om mensen te helpen dat is hun missie en hun taak maar deze arts ? denkt daar anders over ik vind dit verraad ze heeft dus maling aan beroeps ethiek en dus maling aan mensen met een medisch probleem. Door deze beslissing van die U.W.V arts kom ik dus in de toekomst in grote problemen, ik ben ziek en er word beslist dat je voor 40 uur moet gaan werken.  

Dat betekend dan namelijk het volgende, het heeft consequenties want de verzekering die aansprakelijkheid heeft genomen wil niet voor de kosten op draaien wat die verschuilt zich achter de uitspraak van het U.W.V ik heb toen overigens bezwaar bij het U.W.V. ingediend maar die staan achter de verantwoordelijke arts.  

Ook is de rechter later ingeschakeld en die vond dat de keuringsarts goed heeft gehandeld. Dus u begrijpt dat je als individu en slachtoffer van een ongeval kansloos bent in Nederland. Als de verzekering aansprakelijkheid aanvaard mag je blij zijn met omme nabij 14.000 euro die je uitgekeerd krijgt en dan is de zaak ook definitief afgehandeld. Dat betekend wel dat je met een handicap zit dat ik niet geschikt ben voor een volledige baan van 40 uur. Maar het beleid van het U.W.V. ingevoerd door minister De Geus zegt dat ik wel geschikt ben om 40 uur per week te werken. Dat is dan gebaseerd op grond van het feit, dat ik met mijn hoofd op en neer en naar links en naar rechts moest bewegen.

Conclusie je ziekte wordt niet door de overheid erkend dus die zeggen zoek het maar uit, en de verzekering bedrijven scharen zich achter de beslissing van het U.W.V. Dus niemand neemt echt aansprakelijkheid en het slachtoffer heeft dus een heel groot probleem in de toekomst. De cirkel is rond.  

Kort geleden heb ik een brief van een deurwaarder in opdracht van dat instituut ontvangen en die eist van mij een bedrag van ongeveer €5000 omdat mijn ex-werkgever het niet betaald kom het instituut nu bij mij aankloppen voor de gemaakte kosten.  

P.S. Ik ga een nieuw proces beginnen tegen mijn ex-werkgever, en ook tegen de verzekering maatschappij. Ook de uitspraak van de rechter in de zaak tegen het U.W.V ben ik in hogerberoep gegaan, deze zaak komt dit jaar voor. Ik laat het hier niet bij zitten, dit is gewoon niet juist op deze manier val je tussen wal en Schip, en het feit hoe deze werkgever met personeel omgaat, is naar mij mening schandalig.  

P.S. Als de overheid niet meer wil betalen voor mensen die door toedoen van een ander in een situatie zijn gekomen dat die mensen niet of gedeeltelijk hun werk meer kunnen doen, de verzekering van degene die de schade heeft veroorzaakt maar voor de gevolgen moet opdraaien. Nederland ver Amerikaniseert steeds meer. Als in de VS iemand slachtoffer is van een ongeval word het slachtoffer voor zijn toekomst veilig gesteld hier in Nederland dus niet, en dat moet dus snel veranderen vind ik.  

Ik houd u in de toekomst op de hoogte.  

Hoogachtend,  

J.B

 

Startpagina reïntegratie projecten

368 Medisch Tuchtcollege
192 Jaarverslag 2005 Nederlands Instituut van Psychologen, de beroepsvereniging van psychologen
285 De schade van mijn man is veel hoger omdat hij zijn succesvolle loopbaan bij DSM moest afbreken, welk belang had DSM bij het opsluiten van zijn vrouw?
283 De kostbare strijd van een burger tegen de Gemeente Amsterdam is een waarschuwing voor andere burgers die proberen van de overheid te winnen
379 Whiplash, je ziekte wordt niet door de overheid erkend, verzekering bedrijven scharen zich achter de beslissing van het U.W.V.
352 Bent U ziek? Let op een verzuimverzekeraar die als arbodienst fungeert. Natuurlijk moet de verzekeraar met de medeplichtigheid van uw werkgever rekenen
284 AON Verzekeringen
406 De ontwikkeling van Nederland als informatie-samenleving (53) (300) is cruciaal voor zowel de arbeidsproductiviteit als de sociale cohesie in de maatschappij

 

Het hoofddoel van mijn website is gratis informatie in kennis omzetten.
Uw kennis in gratis informatie op internet omzetten zodat burgers niet steeds opnieuw dezelfde trajecten over hoeven te doen en het direct verbeteren van de zelfcompetentie van burgers in hun communicatie met de overheid. J. Hop, auteur website Censuur in Nederland

Ik nodig u na te denken over wat er om u heen gebeurt en eens vrijblijvend te overwegen om in de toekomst mee te gaan doen met de verkiezingen gemeenteraad 2010 in uw gemeente met als basis programma \"geen lokale belastingen\", \"oplossing woningnood voor starters\",  \"alle informatie van de gemeente gratis voor burgers op internet\" en \"de jeugdzorg bij de provincie weghalen en onderbrengen bij de gemeente. U kunt dan als u gekozen wordt door de burgers, als lid van de gemeenteraad, over de jeugdzorg meebeslissen. U kunt nu al vrijblijvend meehelpen om een een netwerk op te gaan zetten zodat in 2010 \"Groep Hop\" wellicht in alle gemeenteraden komt te zitten om ook op die manier de jeugdzorg te gaan dwingen navolgbaar en transparant te werken. Denkt u dat u de impact kunt begrijpen van zo\'n steeds groter wordend en zichtbaar netwerk op de gevestigde orde als deze politieke groepering overal in Nederland in de gemeenteraad dreigt te komen zitten?

Wellicht is het al mogelijk om bij de komende Provinciale verkiezingen in enkele provincies mee te gaan doen?\'

[Hartman]

De \"fraude\" , in casu het in voorkomende gevallen onjuiste \"medische\" beeld dat Whiplash een moeilijk objectiveerbare aandoening zou zijn, is (mede)ontstaan op basis van de Richtlijn PWS van de Commissie Forensiche Neurologie.
Dat was, financieel juridisch gezien, niet zo\'n ramp voor de \"slachtoffers\" omdat de Richtlijn PWS weliswaar een lichamelijke oorzaak voor aanhoudende klachten uitsluit, doch het klachtenpatroon echter wel als realiteit erkent.
Op basis van dat klachtenpatroon tgv het Whiplashtrauma kon WAO worden toegekend en kon de WAO verhaald worden op TP.
Met als vanzelfsprekend gevolg dat de betrokkene ook zelf oa.het verschil tussen de WAO en laatstgenoten loon op TP kon verhalen.
De klad kwam erin toen de Regering als eis ging stellen dat er bij \"whiplash\" letselbewijs op tafel moest komen.
Maw, indien volgens de plannen van het kabinet het Medisch ARBEIDSONGESCHIKTHEIDSCRITERIUM als voorwaarde voor een uitkering geldt, in casu dat het letsel en niet de daaruit voortvloeiende klachten en beperkingen moet worden bewezen, is er geen recht meer op uitkering.
De Richtlijn sluit immers lichamelijke afwijkingen/bewijs als oorzaak voor het klachtenpatroon uit.
Let wel, de Richtlijn spreekt dus niet specifiek over het ontbreken van \"letselsubstraat\" doch over het ontbreken van \"substraat\".
Maw., het klachtenpatroon is ook niet op grond van andere lichamelijke oorzaken dan wel de secundaire gevolgen van het oorspronkelijke letsel te verklaren. En daarmee \"ontzorgde\" de Commissie niet alleen TP\'s doch ook UWV.
Voor UWV is immers de oorzaak van \"ziekte/gebrek\"en de daaruit voortvloeiende klachten niet van belang voor de beoordeling.
In combinatie met het arbeidsongeschiktheidscriterium is UWV dus op twee manieren \"gedekt\". Noch letselsubstraat noch \"gewoon\" substraat aantoonbaar voor aanhoudende klachten tgv/na Whiplashtrauma.

De Richtlijn lijkt een schoolvoorbeeld van dissonantiereductie. Alle bewijzen die de onjuistheid van de richtlijn aantonen werden door de Commissie niet meegenomen bij het opstellen van de Richtlijn en welke \"bewijzen\" wel werden meegenomen is onbekend. En dat maakt de Richtlijn tot een eenzijdig gekleurd \"document\" dat in strijd is met de juridische status waaraan richtlijnen dienen te voldoen.
Op http://www.cardiologie.nl/2/pages/main_richtlijnen.asp?do=page2 staat:
\"Richtlijnen zijn vakinhoudelijke aanbevelingen voor zo goed mogelijke patientenzorg en zijn bedoeld om artsen en andere zorgverleners te ondersteunen bij de klinische besluitvorming. Aanbevelingen in de NVVC-richtlijnen zijn zoveel mogelijk wetenschappelijk onderbouwd (evidence-based). Richtlijnen zijn tijdsgebonden documenten en periodieke herziening is daarom noodzakelijk.
Richtlijnen zijn geen wettelijke voorschriften, maar op zoveel mogelijk bewijs gebaseerde inzichten en aanbevelingen waaraan zorgverleners moeten voldoen om kwalitatief goede zorg te verlenen. Aangezien aanbevelingen hoofdzakelijk gebaseerd zijn op de ‘gemiddelde patiënt’, kunnen zorgverleners op basis van professionele autonomie zonodig afwijken van de richtlijn. Afwijken van de richtlijn kan, als de situatie van de patiënt dat vereist, zelfs noodzakelijk zijn. Als van de richtlijn wordt afgeweken, dient dit beargumenteerd en gedocumenteerd te worden\".

De Richtlijn PWS vermeldt geen literatuurlijst en is derhalve niet \"toetsbaar\". Op grond van literatuur over Whiplash en de mogelijke secundaire gevolgen van dat primaire nekletsel, kan niet gesteld worden dat de Richtlijn \"evidence based\" is. Integendeel.
Maar kennelijk moeten we de heren maar geloven.
Dat geldt echter niet voor diegenen die er van af willen wijken. Dat dient \"beargumenteerd en gedocumenteerd\" te gebeuren.

En zeer waarschijnlijk is dat ook de reden dat er geen literatuurlijst wordt vermeldt door de heren van de Commissie. Die valt niet te beargumenteren en te documenteren met gedegen wetenschappelijk onderzoek.
Kortom, een en ander doet vermoeden dat de Richtlijn \"flawed\" is. In gewoon Nederlands: \"gebaseerd op bazarwetenschap\".
Met dank aan de betrokken professoren en neurologen.