Geachte lezer van dit bericht.
Mijn vraag luid.
Onze jongste dochter is op haar 6de en 7de levensjaar ernstig sexueel misbruikt door een jongen van toen 12 en 13 jaar. Hij is vorig jaar maart hiervoor veroordeeld.Via het schadefonds nederland hebben wij enige onkosten teruggekregen en onze dochter een uitkering die vrij komt als ze 18 is.
Via onze vakbond hebben wij gelukkig een rechtsbijstand verzekering.
De tegenpartij heeft nu hun verzekering ingelicht, en die heeft bij monde van hun \"advocaat letselschade\" onze advocaat laten horen dat het geen wat gebeurt is gedekt is.
Nu zullen wij in overleg met onze advocaat nadenken over wat wij aan schadeposten hebben, en wat voor schade erbij onze dochter is ontstaan.
Wij hebben samen nagedacht en zoals ze nu is elf jaar oud kan je niet weten hoe het over een tig jaar verder is. Ze heeft voordat ze uit de kast kwam met haar verhaal. Dat via de rechterlijke macht bewezen is. Menig week in het ziekenhuis gelegen voor onderzoek. Heeft onder narcose gelegen voor een maag darm onderzoek, waarin biopsen zijn weg genomen van slijmvlies. Puur om maar te ontdekken waarom zij zo een ernstige buikpijn had, niet goed kon eten, en ernstig neerslachtig was. Nasdat ze uit de kast kwam werd de vraag beantwoord die door de hulpverlening ons regelmatig is gesteld. Is zij mogelijk slachtoffer geweest van een ernstig iets, zou het kunnen zijn dat ze door iemand misbruikt is, zou het een familie lid kunnen zijn. Ik werd zelf ondervraagd over vader en dochter. Wij hebben gevochten als ouders om alles boven water te krijgen.
Kortom twee zeer zware jaren verder, was onze dochter zo ver dat ze er zelf mee naar voren kwam.
En binnen drie dagen at ze weer meer, en verdween de buikpijn. ZE is nu meer dan anderhalf jaar in therapie.
Maar is nog lang niet de oude, al is het klachten patroon ernstige buikklachten verdwenen zijn er andere angsten voor in de plaats gekomen.
Kortom we zijn er nog lang niet.
Als moeder krijg ik nu een anderhalf jaar seroxat, en therapie, en ondersteuning krijgen mijn man en ik samen, om haar en de rest van het gezin te ondersteunen.
Mijn man heeft in het twede jaar van medichse onderzoeken van onze jongste dochter, epilepsie gekregen. Conclusie arts, langdurige onzekerheid en stress. er volgde een opname en ook daar kwam de epilepsie voor. Hij is nu al bijna drie jaar aan de medicatie.
Wat ik eigenlijk niet begrijp is wat de rede is dat de schadevergoeding zich alleen toespits op het kind. Terwijl wij als ouders in zo een situatie zeer zeker lijden en levensvreugde derven.
IK vind dat eigenlijk onterecht. Wie aan iemands kind komt komt aan de ouders zelf.
Ik leed aan zware angsten, vandaar seroxat,ernstige nachtmerries...Geldt dat niet in onze maatschappij?
Vriendelijke groeten Mevr G.Huberts
