Zoals gezegd heb ik deze lastige zaak in beraad genomen nu een onafhankelijk keurend neuroloog en een psychiater op hun terrein geen blijvend letsel zien en ik in de vele contacten met cliënt die ik heb sinds onderhavig ongeval dat niet kan onderschrijven.
Nog even de rechtspraak langs de lijn houdend - zie de bijlage in stenostijl - heb ik grote moeite met het rapport van de psychiater in dit dossier. Tussen de regels door lees ik een zekere vooringenomenheid van deze psychiater. Ook de wijze van interview met bijstand van een tolk en de weigering dat de echtgenote van cliënt bij het interview aanwezig wilde zou zijn – zij spreekt voortreffelijk Nederlands - heeft niet mijn goedkeuring. Belangrijke vragen zoals de klachten weergave zonder en na ongeval, of er sprake is van aggravatie, inbeelding et cetera worden gepasseerd.
Voorts vind ik het gevaarlijk dat we af moeten gaan op de gedachtegang van een psychiater waarbij objectieve beoordelingscriteria ontbreken. Immers met zijn persoonlijke indrukken valt of staat een zaak en gezien het enorme financiële belang in dezen mag een rapport van een psychiater dus niet bepalend zijn. Ik stuur u bijgaand het epistel van de thuiswonende dochter van cliënt. Zie het verschil tussen enerzijds een interview met cliënt + tolk en de psychiater en diens daarop gebaseerd subjectief beoordelingsvermogen en anderzijds een observatie van 5.5 jaren door een familielid.
Cliënt had een prima baan als botenlosser voordat het onderhavig ongeval plaats had. In het verleden eerder behandeling door PsyQ na verwijdering van een fissuur aan de onderrug waarna cliënt psychische klachten ging ontwikkelen edoch na verloop van tijd weer aan het werk ging in de haven.
Daarbij durf ik te stellen dat vele personen met een migratie achtergrond nogal eens psychische klachten ontwikkelen - ik hoor dat ook vaak van schaderegelaars die voor Verzekeraars werken - dat kennelijk cultureel bepaald is. Wat we daar ook van vinden wordt overruled door de rechtspraak van de Hoge Raad dat “we take the victim as we find him”.
Ik heb in bezit de eindrapportage van I-Psy die over het psychiatrisch ziektebeeld van cliënt uitvoerig bericht. Voorts de herkeuringsrapportage van UWV die onveranderd 80-100% WIA oordeelt maar “standaard” in haar Beschikkingen zet dat de prognose op termijn gunstig is.
Ook is er de rapportage van de huisarts die de rapporten van de neuroloog en de psychiater onbegrijpelijk vindt en hardop zich afvraagt of de heren doctoren wel weten wat voor impact het bedrijfsongeval op cliënt heeft sinds ongeval: Is de huisarts immers niet de arts die patiënt kent van vóór en na het bedrijfsongeval en een medische vertrouwensrelatie met hem heeft?
Ik leg mij er vooralsnog niet bij neer dat cliënt niet neuropsychologisch onderzocht kan worden vanwege een taalhandicap. Nederland kent een substantieel aantal inwoners met een migratie achtergrond, zij hebben een Nederlands paspoort, werken hier, hebben een gezin, gaan naar de sportclub, betalen premie voor zorg et cetera. Het is triest dat indien deze personen neuropsychologisch onderzocht moeten worden er geen testmodellen zijn omdat er taalbeheersingsproblemen en culturele aspecten spelen. Wordt het dan niet hoog tijd dat die testmodellen aanvulling behoeven?
De opmerking van uw medisch adviseur dat nu er geen neurologisch en psychiatrisch ziektebeeld meer is zodat er geen grond is voor een neuropsychologisch onderzoek is kort door de bocht. Bovendien de keurend neuroloog heeft afsluitend juist een neuropsychologisch onderzoek geadviseerd! Zou u Medas eens de vigerende rechtspraak onder de aandacht willen brengen voordat hij uitspraken gaan doen die in het kader van de behandeling van deze zaak ondermaats zijn?
Ik verwijs u naar de e-mailwisseling met een neuropsychologe die adviseert de NIP te raadplegen en aldaar mijn aandachtspunten ter tafel te brengen.
Voorts ben ik van mening dat het interview met de psychiater niet de doorslag mag geven en heb cliënt in overweging gegeven om een contra expertise door een psychiater in te stellen. Dat de medisch adviseurs van achter hun bureaus wel even vertalen wat de neuroloog en de psychiater stellen is voor mij wederom aanleiding op te merken dat er veel beter onderzocht en geobserveerd moet worden. Ons vak bestaat uit grotendeels uit waarheidsvinding en aan een bataljon van deskundigen die ieder afzonderlijk – in plaats van met elkaar om de onderlinge samenhang vast te stellen – hun oordeel vellen is niet altijd behoefte.
U kent mijn opvattingen dat het hele stelsel van onafhankelijke medische expertises op de schop zou moeten en men zich veel meer moet richten op de duidelijke beoordelingscriteria die de rechtspraak aangeeft en voorts modellen van objectieve observering moet ontwikkelen zoals het betrekken van de personen die samen met de patiënt leven. Kortom, ik ben nog niet zover met u aan tafel te zitten voor een afwikkeling ook al denkt cliënt dat het allemaal erg eenvoudig is en dat is het beslist niet!
Met vriendelijke groet,
Johannes de Bruin
ClaimZorg
debruin@claimzorg
