Geachte heer,
Ik proef enig cynisme bij u daar waar u een opmerking maakt dat verzekeraars en juristen er minstens 4 weken over doen om te reageren.
Ik zou hier allereerst feitelijk tegenover willen stellen dat er jaarlijks 50.000 personen in Nederland verkeersongevallen met letselschade veroorzaken en dat we deze jaarlijkse aanwas van 50.000 in de branche niet meer kunnen opvangen. Daar komen nog eens meer dan 45.000 bedrijfsongevallen met letsel bij. Laat ik het dan niet hebben over een enorme berg aan medische aansprakelijkheidszaken.
Er is inmiddels een permanent en groot tekort aan letselschade dossierbehandelaars zowel bij verzekeraars als aan de kant van belangenbehartigers.
Ons vak bevindt zich niet in een branche waar omzet door commerciële bel activiteiten in korte tijd wordt gerealiseerd. Ik besteed gemiddeld 15 uur per jaar aan een zaak maar ingewikkelde zaken met een groot financieel belang vragen veel meer uren arbeid, uitzoekwerk, denkwerk en intern of extern overleg.
Voorts dat er beslist koren onder het kaf is daar waar het gaat om professionele belangenbehartigers dat tot gevolg heeft dat de Kantoren die hun werk wél naar behoren doen ook nog eens op verzoek van teleurgestelde cliënten oude zaken - die dus niet goed zijn behandeld - over hun schutting gegooid zien worden. Het is bijna ondoenlijk om in lang lopende zaak waarin al het nodige is gebeurd een koerswijziging te realiseren. Dat kost niet alleen heel veel tijd maar brengt bovendien ook extra behandelingskosten met zich mede die de verzekeraar niet wenst te vergoeden. Ik sta dan ook in beginsel afwijzend tegenover mensen die na een aantal jaren ons kantoor verzoeken de zaak maar over te nemen. Dat kan onze Organisatie niet aan en bovendien - het klinkt wat onvriendelijk - waren wij kennelijk niet de eerste keus toen het slachtoffer een belangenbehartiger benaderde met het verzoek om rechtsbijstand.
Ik stel vast een substantieel grotere werkdruk - ook bij ons kantoor - vanwege de snelheid met dank (..) aan het internet waarmede cliënten dagelijks/wekelijks hun zaak permanent onder onze aandacht brengen. Daar waar men vroeger een brief opstelde, naar het postkantoor ging voor een postzegel en bezorging enkele dagen later plaatshad, mijn secretaresse de enveloppe opende en het dossier er bij zocht en op mijn werkstapel op het bureau neerlegde, flitsen thans e-mail hier dagelijks in grote getale binnen (zelfs laat in de avond of in de nacht). Het gegeven dat men de post sneller verstuurt betekent niet dat ik als mens sneller kan nadenken en werken. Kijkt u even in uw mailbox hoeveel e-mail u aan mij heeft verstuurd en vermenigvuldigt u dat met mijn cliëntenbestand van 175 zaken (+ 179 rechtszaken tegen Defensie!) en u begrijpt dat ik niet altijd zo gelukkig ben met het verschijnsel e-mail waarbij ik opmerk dat velen ook nog eens gaan bellen naar ons kantoor of de e-mail ontvangen is en wanneer er antwoord volgt. Concludeer zelf dat al deze "bijverschijnselen" maken dat ik niet aan mijn echte werk toekom en een dag heeft voor mij maar 8-10 werkuren.
Zodra er door mij gewerkt is aan een zaak en ik deze per e-mail aan een cliënt bericht komt er bijna standaard onmiddellijk een antwoord van de cliënt met dank aan de smartphone. Wat niet wordt begrepen is dat een zaak na de behandeling het archief in gaat en andere zaken dan aan de beurt zijn. Ik kan niet steeds weer een dossier heropenen, doe ik dat wel dan doe ik andere cliënten tekort. Bovendien bepaalt mijn agenda mijn dagindeling en dien ik zittingen en besprekingen met wie dan ook voor te bereiden en neem daarvoor dan de tijd.
Ik zit inmiddels 40 jaar in het vak en verlang - maar dat zal leeftijd gerelateerd zijn - naar de oude tijden waarin we rustig aan een zaak konden werken, de rechtspraak raadpleegden, overleg met een collega hadden waarna in alle rust en afzondering een pleitnota met de nodige concentratie werd opgesteld met als resultaat een uitstekend stukje vakwerk waarvoor waardering werd verkregen. Overigens in deze oude tijden maakten we met de cliënt een declaratie afspraak op basis van een uurtarief. Nu roepen mensen dat we gezien de tekst van de wet maar kosteloos moeten werken omdat de kosten verhaalbaar zijn op de aansprakelijke partij. Welnu, als dit tot gevolg heeft dat de werkdruk en stress omhoog gaat en wij sneller moeten werken bedank ik voor de eer.
De niet acceptabele werkdruk in mijn branche heeft inmiddels geleid tot collega's die met burn out verschijnselen, hart- en herseninfarcten zijn uitgevallen. U zult begrijpen dat ik daar voor waak want dat is het mij en mijn collega's op kantoor niet waard. Van cliënten die dit niet begrijpen en ons opjagen nemen wij op correcte wijze afscheid ook al kost dat omzet.
U hoort binnenkort nader van mij.
Rest mij u een prettige dag toe te wensen.
Met vriendelijke groet,
Johannes de Bruin
ClaimZorg Letselschade
debruin@claimzorg.nl
