Author Topic: Verzekeringsarts vertelt hoe resultaat medische expertises gemanipuleerd wordt  (Read 2896 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Mike

  • Nieuweling
  • *
  • Posts: 1
Bron: https://info3701.wixsite.com/stopmisbruik/single-post/2014/09/17/Verzekeringsarts-vertelt-hoe-resultaat-medische-expertises-gemanipuleerd-wordt


Wat maakt dat u voor dit beroep gekozen hebt ?
Ik wilde het wat rustiger aandoen. Door te werken als verzekeringsarts kon ik mijn werktijd halveren zonder al te veel in te leveren op financieel vlak. In plaats van te werken van 8 u 's morgens tot 20 u 's avonds (=12 uur/dag) kon ik werken van 9 tot 12 u en van 14 u tot 17 u (=6 uur/dag). Ik had terug een privé-leven.
 
Hebt u het nooit moeilijk gehad om dit werk te doen ?
In het begin een beetje, ja. Na een tijdje wordt je immuun voor het menselijk lijden tgv een ongeval. Je ziet geen mensen meer. Je ziet dossiers. Je ziet een plaats in een tabel. Je ziet euro's. Het wordt een routine, een gewoonte. Dat proces gaat zelfs vrij snel. Je zet de menselijke factor van je af. Je taak bestaat erin om het uit te betalen bedrag zo beperkt mogelijk te houden, binnen de grenzen van wat redelijk en wettelijk bepaald is. Soms voelde het zelfs aan als een spel. Vooral als ik tegenover een hardnekkige collega stond. Ik had op dat moment in m'n leven die rust en structuur echt nodig. Ik heb gekozen voor mijn welzijn. Ik zei tegen mezelf, als ik het niet doe, doet een ander het in mijn plaats.
 
Hebt u ooit spijt gehad van uw keuze ?
Op het moment zelf niet, nee. Op dat moment was het beroep verzekeringsarts voor mij de beste oplossing. Nu kijk ik daar anders tegenaan.
 
Wat maakt dat u ingestemd heeft met dit interview ?
Iemand die me zeer dierbaar is, heeft vorig jaar een vrij ernstig ongeval gehad. Toen ik zag wat zij doormaakte, begon het besef langzaamaan te komen. Ik geloof niet dat ik ooit echt ten volle begrepen heb wat de gevolgen van mijn medische besluiten waren in een mensenleven. Pas op, ik voel me niet schuldig over wat ik in mijn beroepscarrière gedaan heb. Ik heb me steeds aan de regels gehouden. Ik ben niet verantwoordelijk voor de regels. Ik heb ze niet gemaakt. Ik heb de bestaande regels gevolgd en toegepast, meer niet. Maar er zijn bepaalde grenzen en die dienen gerespecteerd te worden - zelfs door een verzekeringsarts.
 
Mogen we hier uit afleiden dat volgens u de grens van wat u eerder 'redelijk en wettelijk bepaald' noemde, soms overschreden wordt ?
Dat zou u zo kunnen stellen ja. Ik wil zeker en vast niet veralgemenen. Veel dossierervaring met verzekeringsartsen heb ik natuurlijk niet. Ik wil niet spreken in naam van collega's. Ik heb nooit slachtoffers verdedigd en heb nooit tegenover andere verzekeringsartsen gestaan. Van mezelf durf ik toch te stellen dat ik binnen de grenzen van het aanvaardbare gebleven ben. Misschien aan de minimale kant - maar desalniettemin steeds binnen de grenzen. Ik ga er van uit dat dit ook geldt voor de meeste van mijn collega's. Ik weet ook dat er uitzonderingen bestaan. Maar in het dossier van de dame in kwestie, werd zelfs dat minimale niet gerespecteerd. Dat kan voor mij niet.